„Wyobraźnia jest początkiem tworzenia. Wyobrażasz sobie to, czego pragniesz, chcesz tego, co sobie wyobraziłeś i w końcu tworzysz to, czego chcesz”
George Bernard Shaw

Przypomnij sobie dowolną sytuację, w której stanąłeś przed życiowym wyzwaniem.

Czy pamiętasz tę granicę kiedy już wyobrażasz sobie inne życie i zaczynasz pragnąć go tak bardzo, że nic nie jest w stanie Cię zatrzymać?

Pamiętasz ten pierwszy krok w stronę zmiany? Co wtedy myślisz? Co Cię napędza? Co sprawia,  że zaczynasz działać w zupełnie inny sposób? Przecież zdarza Ci się podjąć ryzyko, wybrać nieznane, zrobić ten pierwszy krok.

Każdy z nas to w życiu przechodzi. Czasami droga od wyobrażenia do rzeczywistej zmiany może być długa. Ale czy nie warto?

Po kilkunastu latach pracy w korporacjach, większych i mniejszych firmach, zaczęłam się zastanawiać, czy aby na pewno tak chciałam żyć?, czy naprawdę to chcę zostawić po sobie?, czy to co robię prowadzi do tego, że świat, w którym będą żyły moje dzieci będzie lepszy?

Przypomniałam sobie wtedy, że nie takie miałam marzenia, że nie to samej sobie obiecałam, że chcę w życiu czegoś zupełnie innego.

• Dawno temu wyobraziłam sobie miejsce przyjazne i bezpieczne dla dzieci. Miejsce do którego można przyjść, miejsce odpoczynku, oddechu, ale i nieskrępowanego rozwoju. Właśnie tworzę takie miejsce, ale nie jest to tylko miejsce dla dzieci.
• Zapraszam wszystkich rodziców, którzy chcą by ich własny dom był taką bezpieczną przystanią dla ich dzieci. Rodziców, którzy chcą być dla dzieci latarnią morską, przewodnikiem, którzy chcą budować trwałe i wartościowe relacje.
• Tworzę też miejsce dla wszystkich tych, którzy poszukują bezpiecznego i przyjaznego miejsca w sobie – wewnętrznej przystani. Którzy chcą nauczyć się, jak być reżyserem własnego życia, jak żyć w zgodzie z samym sobą, jak odnaleźć własną drogę i osobiste wartości.

Przez wiele lat wydawało mi się to marzenie z pozoru nierealne. Jednak wyobrażanie sobie tego miejsca doprowadziło mnie w końcu tu – do Fundacji „Wyobraź sobie”. Odnalazłam wewnętrzną siłę i skrywaną przez wiele lat motywację. Przekroczyłam tę granicę i tworzę to, czego chcę.

Powoli, krok po kroku buduję wyobrażone sobie przed laty miejsce, bo przecież „wyobraźnia jest początkiem tworzenia”. I nie stało się to dzięki „czarodziejskiej różdżce, tajemniczym kluczom do sukcesu czy metodom osiągania duchowej pełni”. Stało się dzięki rzeczywistej pracy połączonej z ogromną motywacją, odrobiną dobrego humoru i dystansu do samej siebie.

We wszystkich programach, warsztatach i wydarzeniach, które dzieją się w Fundacji koncentruję się przede wszystkim na:

• kreatywności, bo wierzę, że to kreatywność jest niezbędna do zrobienia pierwszego kroku. To dzięki niej można wyjść z niejednego życiowego kryzysu i to właśnie ona sprawia, że łatwiej jest ominąć rafy na swojej drodze, zamiast uparcie trzymać się niebezpiecznego kursu
• osobistej odpowiedzialności, bo tylko dzięki niej można wziąć odpowiedzialność za własne życie i podjąć decyzję o zmianie.

Ja wyobraziłam sobie nowe inne życie. Być może teraz kolej na Ciebie. 

Spróbuj wyobrazić  sobie zmianę. Jakie mogą być jej skutki? Może dzięki temu uświadomisz sobie dokąd zmierzasz?

Weź wszystkie życiowe doświadczenia, wybierz te najcenniejsze, i wyobraź sobie nowe, stojące przed Tobą możliwości.

Aneta Rokicka

Dodatkowe informacje:

• W dniu 07.03.2023 uzyskaliśmy znak towarowy o numerze 365099 na nazwę “Wyobraź sobie”

Fundacja „Wyobraź sobie” podąża w kierunku wyznaczonym przez pięć podstawowych wartości:

• RÓWNA GODNOŚĆ/ SZACUNEK
• ODPOWIEDZIALNOŚĆ
• INTEGRALNOŚĆ
• AUTENTYCZNOŚĆ

I oczywiście:

• HUMOR

Równa godność/Szacunek – jest wartością moralną, wskazówką, jak traktować siebie i innych ludzi, by nie naruszyć swojej ani cudzej godności. Godność jest wrodzoną i niezbywalną cechą każdego człowieka, niezależną od jego płci, wieku, kondycji umysłowej czy fizycznej, wykształcenia, stanu posiadania czy pozycji społecznej.  Szacunek jest według nas fundamentem wszystkich innych wartości moralnych.

W kontekście  członków rodziny równa godność/ szacunek to jedyna rozsądna alternatywa dla tradycyjnego autorytarnego modelu rodziny opartego na hierarchii. Jednak nie oznacza ona, że dzieci mogą tyle samo, co dorośli. Ci ostatni wciąż sprawują funkcję przewodnika i przywódcy w rodzinie.

Odpowiedzialność  – to rzetelne wypełnianie swoich obowiązków, dbanie o dobro i zapobieganie złu, a także gotowość do ponoszenia konsekwencji własnych wyborów i zachowań. To nie obwinianie innych za swoje uczucia, błędy, nietrafione wybory i niezaspokojone potrzeby.

Odpowiedzialność osobista w rodzinie to fenomen, który określa relacje między jej członkami. Im mniej odpowiedzialności podejmują rodzice, tym więcej spada jej na dzieci. Odpowiedzialności osobistej nie da się scedować na innych. Jej rozwój u dzieci jest warunkiem zdrowego poczucia własnej wartości i umiejętności dbania o własną integralność.

Integralność – …… jest sumą uczuć, wartości, potrzeb jednostki i indywidualnych granic. Ochrona integralności każdego człowieka, troska o Jego nietykalność fizyczną i psychiczną oraz najlepsze warunki rozwoju, leży w interesie nas wszystkich.

Integralność osobista to centralna wartość w życiu rodziny. Przez długi czas wychowanie dzieci wiązało się z gwałceniem ich integralności, czyli ich psychicznych i fizycznych granic. Takie postępowanie uważano za właściwe i wskazane. Dzisiaj budujemy relacje rodzinne na poszanowaniu integralności wszystkich członków rodziny, w czym kluczową rolę odgrywa empatia, czyli zrozumienie uczuć i potrzeb innych.

Autentyczność – to nic innego jak odwaga bycia i pokazywania siebie takim, jakim się jest naprawdę – bez masek. To pokazanie siebie prawdziwej, tego, kim naprawdę jestem, co naprawdę myślę, co naprawdę czuję. Odwaga, ponieważ wbrew pozorom nie jest to wcale tak łatwe, jak mogłoby się wydawać. Odwaga pokazania światu własnej autentyczności rodzi się w działaniu, jest codziennie ponawianym wyborem, wewnętrzną decyzją.

Bycie autentycznym w rodzinie jest warunkiem bezpośredniego i szczerego kontaktu między członkami rodziny. Dzięki niej dorośli mają szansę zbudować autorytet wobec dzieci, wyznaczając jasne granice swoich potrzeb i wartości. Autentyczność sprzyja także pokojowemu rozwiązywaniu konfliktów i problemów wewnątrz rodziny.

Humor – Jako nieodłączna część optymizmu i szczęścia. Poczucie humoru to umiejętność śmiania się nie tylko z dowcipów, śmiesznych filmów i komicznych sytuacji, ale także z własnych wad, problemów i niepowodzeń. Gdy poczucie humory pozostanie w harmonii z pozostałymi wartościami, takimi jak szacunek czy autentyczność, będzie źródłem radości i zadowolenia dla wszystkich.

Poczucie humoru w rodzinie może pomóc odbudować nie jeden zerwany most, pomaga wrócić do głębokiej więzi emocjonalnej. Humor jest w rodzicielstwie zabawą, która pozwala wejść do świata dziecka na jego własnych warunkach. Rodzicielstwo przez zabawę pomaga odbudować bliskość i relacje z dzieckiem.